Οι φίλοι μου γνωρίζουν ότι εργάζομαι ως εκπαιδευτικός. Παλιότερα ως μουσικός, πιο πρόσφατα σε διευθυντική θέση, σε γυμνάσια. Στη δουλειά μου, μέσα από το δίωρο Υπευθύνου Τμήματος, προσπάθησα να περάσω πάρα πολλά πράγματα στου μαθητές μου, τα οποία δεν έχουν να κάμουν με το ακαδημαϊκό μέρος της δουλειάς μας. Έχουν να κάμουν με αυτό που λέμε στην εκπαίδευση, ‘αγωγή’. Ταλαιπώρησα αρκετές φορές τους συναδέλφους μου, επέμενα όμως, για το καλό του μαθητή. Αυτό πίστευα. Μέσα από την καθημερινή τους συνάφεια, σχέση, επαφή αλλά και μέσα από την μηνιαία συνάντηση των Υ.Τ. με τα τμήματά τους, προσπάθησα να μεταφέρω στους μαθητές μου τη σημασία κάποιων σημαντικών πραγμάτων, τόσο στη σχολική μονάδα όσο και στο σπίτι τους και γενικά στη ζωή τους.
Η καθαριότητά τους, ας πούμε, η καθαριότητα τους ως άτομα, ακόμα κι η ευπρέπειά τους, η καθαριότητα και η αισθητική της τάξης τους, της αυλής, των σχολικών χώρων γενικά. Αυτό το “φόρτωσα” στους συναδέλφους Υ.Τ.
Το να βρουν ένα καλό φίλο, μια καλή φίλη στο σχολείο, το να γίνουν κοινωνικοί και να κτίζουν μακροπρόθεσμες σχέσεις. Κι αυτό το φόρτωσα στους Υ.Τ.
Το να σέβονται το διαφορετικό και να εκτιμούν ο ένας τον άλλο, η μια την άλλη. Κι αυτό το πάσαρα στους Υ.Τ.
Την περιβαλλοντική τους συνείδηση. Το να σέβονται τον αέρα που αναπνέουν, το να μην πετούν τα πλαστικά, το να μαζεύουν το χαρτί, το να φέρνουν από τα σπίτια τους παλιό λάδι για την τηγανοκίνηση και γενικά να εκτιμούν τη φύση και να μην την καταστρέφουν. Κι αυτό το κούντησα στους Υ.Τ.
Την παρουσία τους, την σωματική αλλά και την πνευματική στην τάξη, ζήτησα από τους Υ.Τ. να τους μεταφέρουν ότι, όταν είμαστε παρόν, πρέπει να είμαστε ψυχή τε και σώματι. Σε αντίθετη περίπτωση, δεν λειτουργούμε ως μαθητές, αλλά όπως τα τσουβάλια που δεν μπορούν να μάθουν, παρά μόνο είναι στην τάξη βουβοί παρόντες.
Την ασφάλειά τους, την υγεία τους και όλα όσα έχουν να κάμουν με το θέμα ατυχημάτων που μπορεί να συμβούν σε ένα μικροκαυγαδάκι ανά πάσα στιγμή σε ένα σχολείο με νέους ζωηρούς και ζωντανούς. Κι αυτό για τους Υ.Τ.
Τα θέματα που αφορούσαν τους γονείς (έρευνες, ταμεία, λαχεία για τα Χριστούγεννα/Πάσχα, έντυπα και καταλόγους για τη στολή και τόσα άλλα θέματα). Δουλειά των Υ.Τ.
Την καταμέτρηση απουσιών, την επικοινωνία με τους γονείς, τους μικροέρωτές τους, τους μικροτσακκωμούς τους, τα καθημερινά θετικά και αρνητικά τους… Τρέξτε Υ.Τ.
Τις ειδικές περιπτώσεις στήριξης, ειδικής μονάδας, σοβαρά θέματα συμπεριφοράς ή και επίδοσης. Κι εδώ, ίσως ότι πιο σοβαρό, ο Υ.Τ. να αναλάβει τον μεντορισμό μαθητή/τριας με σοβαρό ψυχολογικό θέμα ή οικογενειακή υπόθεση η οποία μπορεί να είναι από κάτι πολύ ασήμαντο, μέχρι εξαιρετικά σημαντικό.
Την επικοινωνία με τους γονείς, ιδιαίτερα τις δύσκολες περιπτώσεις και γονέων και μαθητών. Ήθελα αρχικά να τις χειρίζεται ο Υ.Τ. σε πρώτο επίπεδο, να λύνεται το πρόβλημα στην βάση του, όσο το δυνατόν. Και τις περισσότερες φορές λειτουργούσε η διαδικασία αυτή.
Όλα αυτά κι ακόμα περισσότερα που δεν υπάρχει λόγος να αναφέρω καν. Γιατί το θέμα δεν θα έπρεπε να ήταν η μείωση του διώρου, αλλά πώς να κάνουμε πιο ουσιαστική (αν δεν γίνεται) αξιοποίηση του διώρου του Υ.Τ. προς όφελος του μαθητή και του εκπαιδευτικού συστήματος.
Κι αυτό γιατί σήμερα είναι η εποχή όπου οι μαθητές μας έχουν ιδιαίτερη ανάγκη ένα καλό συμπαραστάτη στο σχολείο, ένα καλό Υ.Τ. ο οποίος θα νοιάζεται, θα είναι αυστηρός με αγάπη, θα είναι και δάσκαλος, μέντορας, εμψυχωτής, κάτι σαν οικογενειακό μέλος, φίλος και συμπαραστάτης, κυρίως στα δύσκολα που περνούν όλοι οι νέοι της εποχής μας.
Δίωρο Υ.Τ.
Οι φίλοι μου γνωρίζουν ότι εργάζομαι ως εκπαιδευτικός. Παλιότερα ως μουσικός, πιο πρόσφατα σε διευθυντική…
Δημοσιεύτηκε από Evagoras Karageorgis στις Κυριακή, 8 Ιουλίου 2018
